Blog

“Dit duurt veel te lang, we moeten tempo maken.” “participatie is goed, maar soms moet je ook gewoon doorzetten. Laten we nu gewoon samen bedenken wat de volgende stap is”. “Ken je dat boekje niet? Gedoe komt er toch? Weerstand hoort er gewoon bij- dat heb je altijd bij verandering...”

Voer jij wel eens een gesprek met je collega’s over jullie veranderopgave? Lukt het om daarin voorbij elkaars opvattingen te komen? Hoe nemen jullie besluiten over de volgende stap in het veranderproces?

Een goed gesprek over veranderen blijkt best lastig. In deze blog vier lessen om je op weg te helpen.

De laatste weken ben ik betrokken geraakt bij twee gezondheidszorgopleidingen met een mooie ambitie: vernieuwend onderwijs ontwerpen, en waar mogelijk met elkaar integreren. Ik ondersteun twee projectleiders in hun worsteling om hun project te laten slagen, te midden van tegengestelde belangen, verschillende wensen, en debat over het beoogde eindresultaat. Wat mij hierin opvalt is dat de aandacht al snel uitgaat naar het project, terwijl dit onderdeel is van een grotere beweging. De grotere beweging wordt snel uit het oog verloren, terwijl juist dit het bestaansrecht van het project vormt. En dat gebeurt vaker. In deze blog beschrijf ik hoe het perspectief van je project bekijken als onderdeel van een grotere verandering je kan helpen om je project tot een succes te maken.

‘Het doel van alle gesprekken is luisteren, om zo ruimte te geven aan de ander om te spreken’, drukte een collega me laatst op het hart. De opmerking zette me als notoire ‘zender’ aan het denken. Als adviseur is het toch juist mijn taak om adviezen over te brengen? Ik ging op onderzoek uit.

Mijn organisatie is ontwikkeling. Niet alleen vanwege het cliché dat verandering de enige constante is, we bouwen samen aan Goudsteen & Company. We zijn een zelforganiserend team van adviseurs, wat natuurlijk heel veel mooie dingen met zich meebrengt. Zelf invulling geven aan de manier en vorm van beoordelen en belonen bijvoorbeeld, dat bedenken we zelf en testen we in de praktijk. Moet het beter? Dan passen we het aan.

Wat het ook met zich meebrengt zijn andere verantwoordelijkheden. Over inkomsten en uitgaven bijvoorbeeld, nieuwe collega's aannemen of afspraken maken over 'sturen' en bijsturen. Want wat als het écht beter moet, wat doe je dan met de nieuw verworven verantwoordelijkheden?

In de tuin van één van onze associates hielpen we Stichting Veilig Thuis IJsselland met de prangende vraag: hoe maken we van de stichting één herkenbaar meld- en expertisepunt voor huiselijk geweld en kindermishandeling? Na afloop van de sessie vroegen we Ellen Rooijers, directeur-bestuurder bij de stichting, hoe ze terugkijkt op deze (zonnige) dag.