Mijn missie is onze missie
Als ik mensen vertel over het werk dat ik doe zeg ik vaak dat het mij fascineert hoe het toch komt dat zoveel leuke, gezonde, slimme mensen naar een organisatie komen en aan het eind van de dag zoveel vermoeide, uitgebluste, gefrustreerde mensen weer naar huis gaan. Wat doen we elkaar aan in onze organisaties? Daarom werk ik elke dag aan de zoektocht hoe we organisaties wat menselijker kunnen maken. Bij Goudsteen noemen we dat potentieel benutten.
Practice what you preach
Wij adviseren onze klanten over hoe hun professionals beter tot hun recht komen, hoe ze slimmer kunnen organiseren, hoe ze tot echte beweging en actie komen. Het mooie vind ik dat we zelf ook volop bezig zijn met de zoektocht naar een menselijkere organisatie. Collega Albert schreef al een mooi stukje over onze volgende stap in de beweging naar zelforganisatie. We blijven daarin samen zoeken naar hoe het anders en beter kan. Ik denk dat wij, juist omdat we zelf volop bezig zijn met zoeken naar andere manieren van organiseren, een goede sparringpartner voor onze klanten zijn in hun verandervraagstukken.
Concrete voorbeelden
Samen blijven zoeken krijgt pas echt vorm als je ook dingen uitprobeert. Afgelopen jaar kregen we veel lof voor ons ‘bucketlist’ initiatief. Kortweg is het idee dat iedereen bij ons een bucketlist maakt en door zijn of haar collega’s genomineerd kan worden om iets te mogen doen van die bucketlist. Die nominatie vindt plaats tijdens een gezamenlijk etentje waarin iedereen voor één collega een speech houdt met daarin oprechte, scherpe en terechte positieve feedback. Dat blijkt enorm krachtig werken! Anders dan velen verwachten leidt het niet tot een soort competitie, maar vooral tot veel waardering voor elkaar.
Kerstpakketten
Kerstpakketten, ook zo’n potentiele uitglijder. Ik vond de tekst van mijn vrouw bij het openen van haar kerstpakket nogal veelzeggend: “nou, minder dramatisch dan vorig jaar!” Eh, ja… is dat wat je wilt als werkgever? Volgens mij is één van de belangrijkste valkuilen bij kerstpakketten dat ze niet persoonlijk zijn. Terwijl de basisgedachte toch is dat je waardering wil geven aan je medewerker? Dat werkt natuurlijk pas echt als je het persoonlijk maakt. Daarom hebben wij er dit jaar voor gekozen om kerstpakketten voor elkaar te maken. Een beetje zoals met Sinterklaas. We hebben lootjes getrokken, en iedereen heeft een cadeaupakket samengesteld voor een collega. Daar een gedicht bij gemaakt (met persoonlijke waardering!), en dat gegeven. Kleine moeite, groot verschil! Door dit collectief te doen heb je bovendien een mooi ritueel, en leer je elkaar ondertussen nog wat beter kennen. Er stonden nog best wat verrassingen in die gedichten!
Kerstdiner
Dit jaar hielden we ook een ‘jaarafsluiting’ inclusief diner ’s avonds. Nadat we ’s middags met het gehele team naar een museum waren geweest (hoe kunst de maatschappij verandert) hebben we ’s avonds gegeten met het gehele team, én genodigden. Iedereen mocht een introducé meenemen. Dat leidde tot een prachtig en inspirerend gezelschap. Het diner was voorbereid door enkele teamleden zelf. Tijdens het diner las Shirley een kerstverhaal voor waarin ze de geschiedenis van Goudsteen tot nu toe op een scherpe manier verwoordde, inclusief alle personages die daarin een rol spelen. Ik denk dat ik niet meer van mijn bijnaam af kom de komende weken ????. Het effect was dat iedereen hernieuwd trots is op wat we met elkaar bereiken. En dat dit allemaal uit onszelf komt levert zoveel meer eigenaarschap op dan wanneer Albert daar een speech had gehouden! Ik hoor van andere organisaties vaak vooral wat men ‘vond’ van de nieuwjaar speech van de baas…
Jaarplan
Ondertussen ben je zelf waarschijnlijk alweer bezig met het jaarplan of hernieuwde strategie voor het komende jaar. Wij ook. Maar Hoe?! Heb jij een manier gevonden om er voor te zorgen dat dit wel inspiratie oplevert en energie geeft in plaats van kost? Wij zijn benieuwd naar je ideeën!